อัลบั้มโฟล์กลอร์รุ่นมาตรฐานมีความยาวประมาณ 1 ชั่วโมง 3 นาที ประกอบด้วยเพลง 16 เพลง ในขณะที่รุ่นดีลักซ์จะเพิ่มเพลงโบนัส "เดอะเลกส์" เป็นเพลงที่ 17 บอนอีแวร์แสดงในเพลง "เอ็กไซล์" ซึ่งเป็นเพลงที่ 4 อัลบั้มประพันธ์และอำนวยการสร้างโดยสวิฟต์ เดสส์เนอร์ แอนโตนอฟฟ์ และอัลวิน พร้อมเครดิตการประพันธ์เพิ่มเติมให้กับเวอร์นอน นักร้องนำวงบอนอีแวร์ในเพลง "เอ็กไซล์"[13][25] เป็นอัลบั้มแรกของสวิฟต์ที่มีป้ายกำกับเนื้อหาที่ผู้ปกครองควรแนะนำ[26]

องค์ประกอบ

นักวิจารณ์ส่วนใหญ่จัดประเภทแนวเพลงอัลบั้มโฟล์กลอร์เป็นออลเทอร์เนทิฟ อินดีโฟล์ก และอิเล็กโทรโฟล์ก โดยจัดแยกออกจากแนวป็อปสุดโต่งและเสียงที่ขับเคลื่อนด้วยซินท์ของผลงานก่อนหน้าของสวิฟต์[27][28] นอกจากนี้ยังจัดรวมไว้ในแนวเพลงอินดีร็อก[29] อิเล็กทรอนิกา[30] ดรีมป็อป[31] คันทรี[32] และมีองค์ประกอบโฟล์กร็อก[33] ฮันนาห์ มิลเรียจากเอ็นเอ็มอีเขียนวิจารณ์อัลบั้มว่า "ดำดิ่งสู่โลกของโฟล์ก ออลเทอร์นาทิฟร็อก และอินดี"[32] ในขณะที่แกรี ไรอันจากนิตยสารฉบับเดียวกันจัดว่าเป็นอินดีโทรนิกาและแชมเบอร์ป็อป[34] เคเลน เบลล์จากเอ็กซ์แคม กล่าวว่า โฟล์กลอร์เป็นแผ่นเสียงป็อปที่ผ่อนคลาย[35] คริส วิลแมนแห่งวาไรเอตี[36] และจิลเลียน เมปส์แห่งพิตช์โฟร์ก ระบุว่าเป็นแนวเพลงแชมเบอร์ป็อป[37] ไมเคิล ซัมชันแห่งป็อปแมตเทอร์ส อธิบายว่าเป็นการผสมผสานระหว่าง แชมเบอร์ป็อปและออลต์-โฟร์ก[38] และไรซา บรูเนอร์จากนิตยสารไทม์ ถือว่าเป็นแนว "ออลเทอร์นาทิฟป็อปโฟล์ก"[39] นักข่าวเพลงอแมนดา เปตรูซิช นักวิจารณ์จากเดอะนิวยอร์กเกอร์ รู้สึกว่าโฟล์กลอร์เป็นแผ่นเสียงที่ "ไม่มีแนวเพลง" ซึ่งเป็นบรรยากาศแนวไปทางป็อปมากกว่าโฟล์ก[40] ด้วยความไม่เห็นด้วยของจอน คารามานิกานักวิจารณ์ของเดอะนิวยอร์กไทมส์เรียกอัลบั้มนี้ว่าเป็นอัลบั้มที่มีกลิ่นอายความเป็นร็อกละทิ้งความเป็นป็อป[41] สเปนเซอร์ คอนฮาเบอร์จากดิแอตแลนติก กล่าวว่าอัลบั้มนี้เป็น "การแหวกว่ายดนตรีคลาสสิกที่สลับซับซ้อนและการประพันธ์ดนตรีโฟล์ก" จัดขึ้นพร้อมกับดนตรีอิเล็กทรอนิกส์[42]

เป็นอัลบั้มที่ไม่เหมาะกับการออกอากาศในรายการวิทยุเพลงป็อป[6][43] โฟล์กลอร์หลีกเลี่ยงเพลงในกระแสหลักเหมือนผลงานเก่า ๆ ของเธอ[36] ซึ่งประกอบด้วยเพลงบัลลาดจังหวะช้า ๆ แบบภาพยนตร์[19][44][36] ที่มีความเป็นมินิมอล[37] ผลิตแบบโลไฟ[45]และท่วงทำนองเพลงที่สง่างาม ที่มีการหยิบยืมการแต่งเพลงแบบดั้งเดิมมาใช้ในสมัยใหม่[44] โดยสร้างขึ้นจากเครื่องดนตรีนีโอคลาสสิก อาทิ เสียงเปียโนที่มีความนุ่มนวล[30] เบาบาง[37] และกังวาน[44] เสียงมูดดี[37] ปิ๊ก[44] และเสียงอึกทึกของกีตาร์[30] เสียงกลิต (glitchy) และมีองค์ประกอบแฟรกเชอร์อิเล็กทรอนิกส์ (fractured electronic)[30] เสียงการสั่นอ่อน ๆ ของเพอร์คัชชัน[35][46] กลองโปรแกรมที่กลมกล่อม เมลโลตรอน[36] การประสานเสียงที่กว้างไกล[37] ด้วยสตริงที่เบาหวิว[31] และแตรที่ลุ่มลึก[47]

แนวบทเพลง

โฟล์กลอร์ประกอบด้วยเพลงที่สำรวจมุมมองที่แตกต่างจากชีวิตของสวิฟต์ รวมถึงการเล่าเรื่องของบุคคลที่สาม[47]ที่เขียนขึ้นจากมุมมองของตัวละครที่สอดแทรกอยู่ในเพลง[19] สไตล์การแต่งเพลงผสมผสานระหว่างเพลงบัลลาดกับประสบการณ์อัตชีวประวัติและการเล่าเรื่องที่ขับเคลื่อนด้วยตัวละคร[48] และโดดเด่นเป็นพิเศษด้วยธีมของความโหยหา การหลบหนีจากโลกของความเป็นจริง[49] การโหยหาอดีต[19] การทบทวนความคิด[50] และความร่วมรู้สึก[42] แม้ว่าสวิฟต์จะเลือกใช้เสียงใหม่ อัลบั้มนี้ยังคงไว้ซึ่งสไตล์การแต่งเพลงที่เป็นเครื่องหมายการค้าของเธอ เช่น การส่งความโศกเศร้าและความหลงใหลในนวนิยายพัฒนาบุคคล (Bildungsroman)[51]

เมื่อเปรียบเทียบกับผลงานเก่า ๆ ของเธอแล้ว โฟล์กลอร์สะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ตนเองที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปของสวิฟต์[30] การใคร่ครวญ[38] และการเล่าเรื่องที่มีชีวิตชีวา[32] ซึ่งแสดงให้เห็นระดับที่สูงขึ้นของการเล่าเรื่องสมมติและลดการอ้างอิงตนเองน้อยลง[36] จนถึงจุดสูงสุดในวิธีการมองจากภายนอก[42] ในส่วนเนื้อเพลงเป็นทั้งเรื่องส่วนตัวและเรื่องที่แต่งขึ้น และทั้งสองอย่างผสมผสานกันในบางครั้ง[52] ช่วงอารมณ์และการเล่าเรื่องของโฟล์กลอร์กว้างขึ้นโดยขยายจุดสนใจจากเรื่องราวส่วนตัวของสวิฟต์ไปสู่ตัวละครและตัวตนในจินตนาการ[50]

เรื่องเล่าที่บรรยายไว้ในโฟล์กลอร์ ได้แก่ ผีที่ตามหาฆาตกรที่งานศพ, เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบกับเพื่อนที่บอบช้ำ, หญิงม่ายชราคนหนึ่งถูกชาวเมืองปฏิเสธ, การฟื้นฟูผู้ติดสุรา และรักสามเส้าระหว่างตัวละครเบตตี เจมส์ และผู้หญิงนิรนาม[53][54]ตามที่ปรากฎในเพลง "คาร์ดิแกน" "เบ็ตตี" และ "ออกัสต์" โดยแต่ละเพลงในสามเพลงนี้เขียนขึ้นจากมุมมองของตัวละครแต่ละตัวในช่วงเวลาต่าง ๆ ในชีวิต[6] แอน พาวเวอร์สจากเอ็นพีอาร์ ได้กำหนดโฟล์กลอร์ ว่า "กายนั้นสร้างขึ้นจากความทรงจำ ความรู้สึกร่วมกันของโลก สร้างขึ้นจากตำนาน และเรื่องราวที่ได้ยินมา" ตามแนวคิดที่ว่า "เราแต่ละคนมีโฟล์กลอร์เป็นของตัวเอง" โดยอัลบั้มนี้เป็นโฟล์กลอร์ของสวิฟต์[55] หลายเพลงในอัลบั้มมีความเป็นภาพยนตร์ที่มีคุณภาพแทรกอยู่ในเนื้อเพลง[56] และอ้างอิงถึงวัตถุและปรากฏการณ์ในธรรมชาติ เช่น สุริยุปราคา ดาวเสาร์ แสงออโรรา ท้องฟ้าสีชมพูอมม่วง อากาศเค็ม วัชพืช และวีสเตียเรีย[57]